Γενικά, τα καταπιστεύματα είναι τα πλέον κατάλληλα για την προστασία ενός υπάρχοντος χαρτοφυλακίου περιουσιακών στοιχείων και για προσωπικούς σκοπούς σχεδιασμού διαδοχής, συμπεριλαμβανομένης και της φιλανθρωπίας.
Αντίθετα, οι εταιρείες έχουν σχεδιαστεί για την έναρξη, την οικοδόμηση και τη διαχείριση μιας ενεργούς επιχείρησης, είτε πρόκειται για εμπορικές συναλλαγές, υπηρεσίες ή οποιοδήποτε άλλο τμήμα εμπορικής δραστηριότητας.
Ως τυπική αλληλεπίδραση, πολλά καταπιστεύματα είναι μέτοχοι σε επιχειρηματικές εταιρείες. Ή, για να το θέσουμε διαφορετικά, οι επιχειρηματικές εταιρείες αποτελούν συχνά μέρος του χαρτοφυλακίου περιουσιακών στοιχείων ενός καταπιστεύματος.
Οι κύριες διαφορές μεταξύ των εταιρειών και των καταπιστευμάτων είναι στους σκοπούς και τους λειτουργικούς μηχανισμούς τους.
Μια εταιρεία είναι ξεχωριστό νομικό πρόσωπο. Ανήκει σε μετόχους. Μπορεί να υπάρχει μόνο ένας μέτοχος ή μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες– δεν αλλάζει σημαντικά τη μηχανική του τρόπου λειτουργίας της εταιρείας.
Οι μέτοχοι εκλέγουν διευθυντές για τη διαχείριση της εταιρείας. Οι διευθυντές, με τη σειρά τους, προσλαμβάνουν υπαλλήλους και κατώτερα διευθυντικά στελέχη για να διευθύνουν τις καθημερινές δραστηριότητες της εταιρείας. Οι εταιρείες προορίζονται να λειτουργούν επιχειρήσεις με σκοπό το κέρδος. Τα κέρδη είτε επανεπενδύονται στην ανάπτυξη και διεύρυνση της βάσης περιουσιακών στοιχείων είτε διανέμονται στους μετόχους ως μέρισμα. Δεν υπάρχει καμία απολύτως ασάφεια στο ότι η εταιρεία ανήκει στους μετόχους της και υπάρχει, λειτουργεί και αποκομίζει κέρδη για αυτούς.
Οι εταιρείες ενεργούν μέσω των διαφόρων ατόμων που τις διευθύνουν στους διάφορους ρόλους τους. Αυτοί οι ρόλοι καθορίζονται από την εταιρική τεκμηρίωση – μνημόνιο και καταστατικό, αποφάσεις μετόχων, ενέργειες διευθυντή. Οι διευθυντές και τα στελέχη της εταιρείας μπορούν να δεσμεύουν την εταιρεία υπογράφοντας συμβάσεις και άλλα δεσμευτικά έγγραφα για λογαριασμό της. Οι διευθυντές και τα στελέχη της εταιρείας είναι υπόλογοι απευθείας στους μετόχους για να διευθύνουν την εταιρεία προς όφελος των μετόχων.
Ένα καταπίστευμα συνήθως δεν είναι ξεχωριστό νομικό πρόσωπο. Είναι μια νομική συμφωνία μεταξύ τριών κύριων μερών – του Ιδρυτή, του Καταπιστευματοδόχου και του Δικαιούχου. Αυτοί οι ρόλοι μπορούν επίσης να επικαλύπτονται.
Η πιο σημαντική διάκριση σε ένα καταπίστευμα είναι ο διαχωρισμός μεταξύ της ιδιοκτησίας του καταπιστεύματος, το οποίο ανήκει στον Καταπιστευματοδόχο, και του οικονομικού οφέλους (γνωστό και ως ευεργετικό συμφέρον) του καταπιστεύματος, το οποίο ανήκει στους Δικαιούχους. Συγκριτικά, σε κάθε εταιρεία τόσο η ιδιοκτησία όσο και το ωφέλιμο συμφέρον ανήκουν στον μέτοχο.
Τα καταπιστεύματα είναι επίσης διαφορετικά όσον αφορά τα περιουσιακά στοιχεία. Εξ ορισμού, πρέπει να υπάρχει κάποιο υλικώς πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο, το οποίο ο Ιδρυτής έχει μεταφέρει στο Καταπίστευμα, ώστε ο Καταπιστευματοδόχος να διατηρεί και να διαχειρίζεται προς το τελικό όφελος των Δικαιούχων. Χωρίς αυτό το περιουσιακό στοιχείο, το Καταπίστευμα δεν έχει λόγο ύπαρξης και θα πρέπει με κάθε δίκαιο να πάψει να υπάρχει.
Αυτό δεν ισχύει απαραίτητα για όλες τις επιχειρηματικές εταιρείες. Μια εταιρεία μπορεί να συνεχίσει χωρίς ουσιαστική βάση περιουσιακών στοιχείων ή ακόμη και με αρνητικά περιουσιακά στοιχεία – υπό την προϋπόθεση ότι οι ιδιοκτήτες και οι διευθυντές της επιχείρησης έχουν ένα εφικτό σχέδιο για το πώς να δημιουργήσουν τελικά κέρδη. Η παρουσία ενός σημαντικού , πολύτιμου ακινήτου που παράγει εισόδημα δεν είναι στην πραγματικότητα υποχρεωτική προϋπόθεση για μια εταιρεία, αλλά είναι για ένα καταπίστευμα.
Οι μηχανισμοί λειτουργίας των καταπιστευμάτων είναι επίσης διαφορετικοί.
Τα καταπιστεύματα έχουν δικαιούχους, προς όφελος των οποίων ιδρύεται το καταπίστευμα και πρόκειται να λειτουργεί. Οι δικαιούχοι δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι άνθρωποι. Δεν χρειάζεται καν να υπάρχουν επί του παρόντος – για παράδειγμα, ένα αγέννητο παιδί μπορεί να οριστεί ως δικαιούχος καταπιστεύματος. Ορισμένα καταπιστεύματα είναι γνωστό ότι έχουν ζώα ως επιλεγμένους δικαιούχους. Μπορούν να δημιουργηθούν καταπιστεύματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όπου ορίζονται ως δικαιούχοι συγκεκριμένες φιλανθρωπικές οργανώσεις ή πρόκειται να υποστηριχθεί κάποιος γενικός φιλανθρωπικός σκοπός.
Σε έντονη αντίθεση με τους μετόχους της εταιρείας, οι δικαιούχοι καταπιστεύματος δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο στον τρόπο διαχείρισης του καταπιστεύματος. Δεν μπορούν να αφαιρέσουν τον Καταπιστευματοδόχο. (Ο Προστάτης μπορεί, ωστόσο.) Δεν μπορούν να αποφασίσουν να κλείσουν το καταπίστευμα και να διανείμουν τα περιουσιακά του στοιχεία. Δεν μπορούν να απαιτήσουν αν, πότε ή πόσο θα πληρωθούν. Όλα αυτά έχουν ήδη προκαθοριστεί από τον Ιδρυτή μέσω της Πράξης Καταπιστεύματος, η οποία δεσμεύει τον Καταπιστευματοδόχο να ενεργήσει ανάλογα.
Σε ένα σωστό καταπίστευμα, οι δικαιούχοι είναι σαν επιβάτες σε ένα αεροπλάνο. Θα έχουν το πλεονέκτημα να ταξιδεύουν με άνεση στον επιθυμητό προορισμό τους, αλλά σίγουρα δεν τους επιτρέπεται να πετάξουν το αεροσκάφος.
Για να συνεχίσουμε με αυτήν την αναλογία, ο Καταπιστευματοδόχος είναι ο κυβερνήτης του αεροσκάφους. Ο Καταπιστευματοδόχος ορίζεται με την ευθύνη και την εξουσία να εκτελεί τις οδηγίες του Ιδρυτή, οι οποίες ενσωματώνονται στους όρους της Πράξης Καταπιστεύματος. Οι καταπιστευματοδόχοι έχουν το δικαίωμα και την ευθύνη να λαμβάνουν αποφάσεις όταν χρειάζεται να ληφθούν αποφάσεις. Όπως και οι διευθυντές εταιρειών, οι καταπιστευματοδόχοι έχουν την εξουσία να δεσμεύουν τα περιουσιακά στοιχεία καταπιστεύματος μέσω πράξεων και συμβάσεων. Ο Καταπιστευματοδόχος είναι υπόλογος έναντι των δικαιούχων για να χειριστεί το καταπίστευμα προς όφελός τους, αλλά έχει σημαντική διακριτική ευχέρεια λήψης αποφάσεων σύμφωνα με τους νόμους και την Πράξη Καταπιστεύματος. Ως μηχανισμός ασφαλείας έναντι των ανέντιμων καταπιστευματοδόχων, μπορεί να διοριστεί ένας Προστάτης για να απομακρύνει τέτοιους καταπιστευματοδόχους ή να παρακάμψει τις αποφάσεις τους.
Τα καταπιστεύματα συνήθως δημιουργούνται για ιδιωτικούς, προσωπικούς σκοπούς. Οι πιο τυπικοί σκοποί είναι η προστασία των περιουσιακών στοιχείων και η αποτελεσματική μετάβαση της περιουσίας των Ιδρυτών στους καθορισμένους διαδόχους τους.
Οι εταιρείες συνήθως δημιουργούνται για ενεργούς επιχειρηματικούς και κερδοσκοπικούς σκοπούς. Είναι ιδανικές για την κλιμάκωση και την προσέλκυση κεφαλαίων, τη λειτουργία μιας μεγάλης ποικιλίας επιχειρηματικών μοντέλων και δομών διαχείρισης. Σε αντίθεση με τα καταπιστεύματα, οι εταιρείες δεν διαθέτουν νομικό διαχωρισμό μεταξύ της επίσημης και της πραγματικής ιδιοκτησίας τους.
